Left Handed

Een Britse debuterende regisseur neemt in Japan een film op met een cast bestaande uit amateurs. En de film is ook nog in zwart-wit gedraaid. Dat lijkt op papier op een riskant en obscuur experiment, maar het resultaat is wonderlijk beheerst en afgewogen, als het werk van een ervaren Japanse regisseur uit een voorbije generatie.
Hoofdpersoon is de scholier Hiroshi, al komt hij eigenlijk maar weinig in beeld. Hij lijdt aan het typisch Japanse fenomeen hikikomori, dat vooral jongeren treft. Het staat voor een totale terugtrekking uit het sociale leven. De familie verzorgt het slachtoffer, maar verzwijgt uit schaamte de situatie, die soms jaren kan duren. In Japan lijden een miljoen jongeren aan deze raadselachtige psychische aandoening.
De filmmaker toont zorgvuldig het effect van de ziekte op de omgeving van Hiroshi, maar dringt wijselijk niet zijn kamer binnen, zodat het gedrag van de jongen een raadsel blijft. Je zou kunnen zeggen dat de feitelijke hoofdpersoon van de film Yoshiko is, de moeder van de jongen. Het is ook haar leven dat volledig wordt vernietigd, al blijft ze naar buiten toe krampachtig voorwenden dat alles normaal is.
Het ligt voor de hand dat Takao Saiki, een Japanse producent met een bedrijf in Los Angeles, de oost-west-constructie van de film heeft bedacht. Het heeft goed uitgepakt. De buitenlandse filmmaker heeft het gevoelige Japanse probleem voorzichtig maar zonder schaamte aangepakt. (GjZ)