Hands Up!

Hands Up! speelt zich af op twee niveaus. Het deel in het heden speelt tijdens een reünie van medicijnenstudenten en in een goederentrein waar vijf van die oud-studenten herinneringen ophalen aan het verleden en aan hun ouders, die in de oorlog hebben gevochten. Het andere deel speelt zich af in de jaren vijftig, toen ze allemaal nog studeerden en de taak op zich namen om een enorm portret van Stalin samen te stellen. Dat portret voldeed niet, want het had twee paar ogen. Hiervoor moesten ze zich verantwoorden tegenover een commissie die bestond uit activisten van de jeugdorganisatie, die hen van sabotage beschuldigden. Uiteraard krijgt Andrzej Leszczyc het meest te lijden onder deze fout.
Net als in de drie eerdere delen van het ‘Leszczycvierluik’ behandelt de regisseur hier de relatie tussen het heden van Polen, voorgesteld als een moreel gemankeerde consumentenmaatschappij, en het verleden, in dit geval de oorlog en het stalinistische verleden. Omdat de film het nog steeds omstreden onderwerp van het Poolse stalinisme behandelde, werd Skolimowski verzocht om zijn film zelf te censureren door het gedeelte met de vierogige Stalin eruit te snijden. Dit weigerde hij en zijn film belandde op de plank, hetgeen hem deed besluiten om Polen te verlaten. Van al Skolimowski's films lijkt Hands Up! de meest expressionistische. De camera beweegt nauwelijks en het interieur van de trein lijkt op een toneeldecor waarin de personages een psychodrama opvoeren. (EMK)