10000 Peacock Feathers in Foaming Acid

Onderzoek naar het gedrag van zeepfilms heeft geleid tot een enorm scala aan optische, mathematische, thermodynamische en elektrochemische ontdekkingen sinds de Renaissance. Domnitch en Gelfand gebruiken laserlicht om het oppervlak van kernen vormende en zich verspreidende zeepbelclusters te scannen. Anders dan gewoon licht kan de geconcentreerde straal van een laser de micro- en nanostructuren penetreren in de buitenlaag van de bel. Als ze de stralen in een bepaalde hoek richten, genereert het doordringende licht een omvangrijke projectie van moleculaire interacties, evenals wonderlijke verschijnsels van non-lineaire optica. In tegenstelling tot eerdere zeepfilmstudies door wetenschappers, wiskundigen en kunstenaars (onder wie Newton, Chardin, Plateau en Rayleigh), wordt in dit geval een afwijkende, ‘onmogelijke’ ruimte-tijd in het leven geroepen.
De titel is ontleend aan het Chinese gezegde, ‘de tienduizend dingen’, dat verwijst naar het veelvoud aan kosmische fenomenen. Ze kunnen zo dun worden als een enkele molecuul, maar toch worden alle ‘tienduizend dingen’ gebroken in het breekbare vlies van een zeepbel.