Yûkoku

Yûkoku is gebaseerd op Mishima’s gelijknamige roman en beschrijft de rituele zelfmoord van de hoge marineofficier Takeyama. Zijn harakiri wordt uitgesponnen als een lang, emotioneel, romantisch ritueel, waarbij hij tot aan het bloederige eind vergezeld wordt door zijn vrouw Reiko. Met zijn cast van twee acteurs en minimalistische decor laat de film niets in de weg staan van de passie tussen man en vrouw bij hun afscheid.
De zwart-witte beelden, zwijgend, met lange verklarende tussentitels, zijn verwijzingen naar het Noh-theater. Yûkoku speelt zich af in één ruimte, met alleen de tekst shisei (‘loyaliteit’) op de muur, en bestaat uit zorgvuldig gecomponeerde, statische wijde shots en langdurige close-ups, waarin de ogen van Mishima overigens nooit te zien zijn. De draaiperiode nam slechts twee dagen in beslag, de technici waren geleend. Op aandringen van Mishima werd alles geheimgehouden. Alle kalligrafie in de film is van de hand van Mishima – de neerhangende rol op de set, de titelrol enzovoort. De film is wel vertoond in het buitenland, maar mocht in Japan niet vertoond worden van de weduwe van Mishima, die kennelijk alle beschikbare kopieën liet vernietigen. Dit was ongetwijfeld te wijten aan de opmerkelijke parallellen met de echte zelfmoord die Mishima in 1970 pleegde. Fragmenten uit Yûkoku zijn in gedramatiseerde vorm opgenomen in de filmbiografie Mishima: A Life in Four Chapters (1984) van Paul Schrader, waarin Ken Ogata de schrijver speelt.