Rail Road Crossing

Wie heeft in Europa nog het lef om met een budget van dertigduizend euro een speelfilm op 35mm te draaien? De jonge filmmaker Pere Vilà uit het Catalaanse Girona bewijst dat het kan, als je weet wat je wilt, een goed scenario hebt en dicht bij huis kunt draaien.
Als een ‘gedesoriënteerde Odysseus’, zo omschrijven de makers hun hoofdpersoon Marc. De ongeveer twintigjarige heeft net met succes zijn schoolopleiding afgesloten en moet nu – toch nog plotseling en met tegenzin – bedenken wat hij zal gaan doen. Marc neemt uiteindelijk zijn intrek bij zijn oma. In het badplaatsje waar zij woont, accepteert hij een van die vreemde baantjes die alleen in het mediterrane toeristische hoogseizoen te vinden lijken.
Marc lijkt zich nauwelijks bewust van de mensen en de dingen om hem heen. Alleen zijn oma lijkt een beetje door het harnas heen te breken. Wanneer zij plotseling overlijdt, dwingen de omstandigheden Marc om besluiten te nemen.
Vilà behoort tot de filmmakers die geïnteresseerd zijn in wat de personages ongezegd laten, in de betekenis van wat we niet zien te krijgen. Zichtbaar geïnspireerd op de cinema van een Tsai of Angelopoulos, is Vilà’s intimistische film opgebouwd uit mooie, lange scènes, die het gebrek aan bewustzijn dat zo kenmerkend kan zijn voor jonge adolescenten, voelbaar maken. Vilà levert een origineel debuut af, niet in de laatste plaats door zijn gebruik van de bevreemdende zomerhitte aan de achterkant van de toeristenindustrie. (GT)

• 

•