LYNCH

David Lynch is met gemak een van de meest authentieke en eigenzinnige filmauteurs van het moment. En eentje die op gevorderde leeftijd de dans op het slappe koord niet schuwt, getuige zijn laatste speelfilm Inland Empire (2006), die op het festival van Venetië de toeschouwers gefascineerd en verwonderd achterliet.
Deze ‘documentaire’ lijkt het resultaat van een soort ‘second unit’ camerateam bij Inland Empire, maar dan wel gedraaid over een periode van maar liefst twee jaar. Het pseudoniem van de regisseur, blackANDwhite, deed menigeen speculeren over de werkelijke identiteit van de maker. Is het misschien Lynch zelf? Maar dit is eigenlijk irrelevant voor het genieten van de film.
We zien Lynch filosoferen over zijn kunst en zijn filmwerk, bezig met het maken van zijn vreemde, hybride schilderijen en allerlei requisietachtige objecten die wel of niet in zijn film zullen belanden. Hij spreekt via zijn webcam davidlynch.com-leden aan, en uit zijn bewondering voor het effect van transcendente meditatie op zijn energie en creativiteit. En we zien hem uiteraard op de set van Inland Empire, een film die Lynch maakte volgens de volgende ‘methode’: ‘scene by scene not knowing but shooting’. LYNCH is in het kort een onrechtlijnige, maar krachtige getuige van de nerveuze en onvoorspelbare genialiteit van een meesterlijke cineast. (EH)