Le ballon rouge

Le Ballon Rouge, de rode ballon uit de meesterlijke kinderklassieker van Albert Lamorisse, die in 1956 zowel in Cannes als bij de Oscaruitreiking bekroond werd, kreeg onlangs opnieuw een hoofdrol in een nieuwe film van Hou Hsiao-hsien: Le voyage du ballon rouge. In Lamorisses korte allegorie over ootmoed en jaloezie, en goed en kwaad, levert de felrode ballon in de grijsblauwe straten van het Parijs van de jaren vijftig een pretext voor de verbeelding van een van de meest begeerlijke menselijke eigenschappen: kinderlijke verwondering. Als een klein jongetje een ballon losmaakt die aan een lantaarnpaal is blijven steken, durft hij hem uit angst eerst niet los te laten. Zodra hij zijn angst overwint, wordt zijn vertrouwen beloond en blijkt de ballon hem vanzelf overal te volgen. Tegen de achtergrond van welwillende, maar ook verbaasde blikken van volwassenen, banen de twee zich een weg door de straten van Montmartre en wordt het grauwe decor waartegen het frêle mannetje nogal kwetsbaar afsteekt, ineens tot een doolhof vol plezier. Totdat zijn plotse benijdenswaardige bezit de hebberigheid van andere kinderen opwekt en de kinderlijke onschuld maar een kort leven beschoren lijkt. Even krijgt wat een ogenschijnlijk speelse verkenning leek te worden een serieuze of zelfs religieuze dimensie. De heerlijke, narratieve filmmuziek, die nadrukkelijker aanwezig is dan de schaarse dialoog, leidt uiteindelijk tot een bevrijdend en kleurrijk einde.