Zidane: un portrait du XXIème siècle

Deze reeds veelgeprezen experimentele documentaire heeft weinig te bieden voor wie op zoek is naar een informatief portret van de Franse voetballer Zinédine Zidane. Onder leiding van de excellente cameraman Darius Khondji (Se7en, Delicatessen) werd er op 23 april 2005 tijdens een gewone, op zich nauwelijks memorabele wedstrijd tussen Real Madrid en Villareal met zeventien camera’s gedraaid.
Alle zeventien camera’s waren gericht op Zizou, met als resultaat dat de stervoetballer een kunstenaarsobject is geworden. Gezien de achtergrond van de makers - Douglas Gordon en Philippe Parreno zijn videokunstenaar en geen sportjournalist - is dat niet vreemd: zij zetten hier een portrettraditie voort uit de tijd van de klassieke schilderkunst. Er is geen spelanalyse, er zijn geen interviews. De muziek van Mogwai maakt af en toe plaats voor stadionrumoer. Tussentitels die spaarzaam prijsgeven wat er zich in Zidane’s hoofd afspeelt, onthullen zijn subjectieve kijk op wat er op het veld gebeurt.
De film is even ritmisch als dromerig, even concreet als abstract, en legt terloops de verbanden tussen voetbalwedstrijd en speelfilm bloot. Het spel met de camerastandpunten doet soms niet onder voor de behendigheid van het voetballende icoon zelf, die net als in zijn legendarische laatste wedstrijd, toch nog plotseling met ‘rood’ van het veld verdwijnt. (GT)