Return of the Poet

Ook in zijn nieuwste film blijft Khachatryan trouw aan zijn onderwerp: het lot van zijn volk en zijn land. Nieuw is dat hij zich met één specifiek persoon bezighoudt, de negentiende-eeuwse dichter Ashugh Jivani. Het lijkt alsof daarmee ook een optimistisch briesje is meegekomen, in vergelijking met zijn voorgaande film Documentarist, die hij maakte onder zeer moeilijke omstandigheden. Jivani krijgt een nieuw leven in Khachatryans film. Eerst door de beeldhouwer die stap voor stap zijn beeltenis schept. Later door de regisseur, die het beeldhouwwerk door het land laat zwerven. Hoewel gemaakt van steen, is de dichter een uitstekend gids van zijn prachtige land. Het is alsof we zijn land bekijken door zijn ogen en door zijn dichtkunst. De trots der natie krijgt vorm in de houding van het beeld. Vanaf zijn verheven plaats op een grote truck toont Jivani ons, naast stillevens van de prachtige natuur, de zingende, dansende, etende mensen. Zoals in al Khachatryans films spelen stemmen, geluid en muziek een grote rol. Zonder alles precies te (moeten) verstaan, leren we de mensen kennen door naar hun gesprekken en muziek te luisteren. Het gevoel wordt rechtstreeks aangesproken, en de keuze van de dichter is dan ook geen toeval. Zoals Jivani de nationale volksdichter was, zo is Khachatryan de schilder en dichter die film gebruikt om ons deel te laten uitmaken van de schoonheid en het mysterie van zijn land, anno nu. (LC)

• 

•