Pusher

Toen Nicolas Winding Refn deze film tien jaar geleden maakte, was het nog gewoon een sterke debuutfilm van een duidelijk talentvol regisseur. Een vaardige variatie op een, naar nog zou blijken, onverwoestbaar genre dat bevolkt wordt door heethoofdige kleine gangsters, verslaafde hoeren en corrupte agenten. Duidelijk was al wel dat Refn zich door meesterwerken als Mean Streets en Taxi Driver niet liet intimideren. Nu deze debuutfilm onderdeel is van een meer dan indrukwekkende trilogie, valt nog beter te zien hoe het harde realisme van Pusher een genre nieuw leven kon inblazen. De film vertelt het verhaal van de mislukte drugsdealer Frank, die even de illusie van een grote deal mag smaken. De drugs zijn niet van hemzelf, en als hij ze op de vlucht voor de politie moet dumpen, heeft hij plotseling een enorme schuld. Als een bezetene stroopt Frank de onderwereld van Kopenhagen af om op tijd het benodigde geld bij elkaar te krijgen. Wat deze film onderscheidt van de gebruikelijke gangsterfilm en wat verder in de reeks steeds zelfverzekerder vorm zal krijgen, is het totaal negeren van de clichés van het genre zonder het klassieke dramatische geraamte op te offeren. En vooral daarom lijken Refns gangsters niet op filmgangsters, maar op het ware gespuis. (GjZ)