Het verontrustende en opwindende Battle in Heaven verdeelde de filmwereld al meteen bij de première in Cannes in voor- en tegenstanders. Aan de sociale, morele, existentiële en cinematografische aspecten van Carlos Reygadas’ tweede film zijn al vele pagina’s gewijd. Hij vertelt het verhaal van een eenvoudige, grootsteedse misdaad die – per ongeluk maar voorspelbaar – een onvergeeflijke wordt: Marcos en zijn vrouw kidnappen een baby – die overlijdt. Het gaat Reygadas niet om het hoe en waarom van deze daad waar kerk noch staat een werkelijk verlossende straf voor kunnen bieden. Van belang is hoe Marcos, een eenvoudige chauffeur in dienst van een rijke generaal, reageert op de tragische afloop van zijn actie. Op zoek naar verlossing, biecht Marcos de misdaad op aan Ana, de mooie, jonge dochter van zijn baas die zichzelf prostitueert in een chique bordeel. Van de ene misdaad komt de andere, en Marcos’ pad leidt hem per bedevaart naar de Basiliek van Guadalupe aan de Zocalo, het enorme plein van Mexico Stad. Beginnend en eindigend met even klassenbewuste als controversiële fellatioscènes, is Battle in Heaven met zijn enigszins mysterieuze titel, zijn grootse camerabewegingen (kunstwerken op zich, gedraaid door Diego Vignatti), verwijzingen naar Rossellini, Tarkovski en Buñuel en zijn zorgvuldig gecomponeerde enscenering en indrukwekkende soundtrack (met muziek van Pärt en J.S. Bach), een onbevangen, ambitieuze must see. (GT)
