Het werk bestaat uit de geluiden van een trepanatie (schedelboring), opgenomen tijdens een autopsie. Het minimalistische oeuvre van de Mexicaanse kunstenares Margolles draait vooral rond het wellicht laatste grote taboe van onze tijd: de dood. Ze is niet geïnteresseerd in folklore of rituelen maar in de tastbare realiteit van het lijk. 'Wat moet een lijk zoal doorstaan?' vraagt Margolles zich systematisch af. Naast kunstenaar is Margolles forensisch medisch assistent en zij studeerde ook communicatiewetenschappen. Door haar minimalistische esthetiek transformeert Margolles een uitgedoofd leven, maakt het weer waarneembaar door haar artistieke interventies, en redt 'haar' overledenen van de vergetelheid.