Pas de scandale

Misschien wel de meest perfect genuanceerde film die Jacquot ooit heeft gemaakt. Het verhaal past in de aloude traditie van Enoch Arden van Lord Alfred Tennyson. Fabrice Luchini, als zakenman Grégoire, heeft zojuist een tijd in de gevangenis doorgebracht, onterecht veroordeeld voor een smerig akkefietje met fraude binnen het familiebedrijf. Als je ziet hoe voorzichtig zijn vrouw (Huppert) en broer (Lindon) hem benaderen, zou je denken dat hij is opgestaan uit de dood. Pas de scandale besteedt niet veel aandacht aan specifieke plotverwikkelingen, maar concentreert zich op de emoties die tussen de personages spelen. De gewoonlijk ondeugende Luchini speelt de sterren van de hemel; Lindon is, als de stijfkoppige broer die nieuwslezer is, even ontroerend als komisch; en Huppert is superieur beheerst als de in stilte veroordelende vrouw van Grégoire. Samen met zijn acteurs slaagt Jacquot erin een web van betovering te spinnen in een film die begint als komedie en eindigt als familiedrama. (KJ)