Ningún lugar en ninguna parte

No Place Nowhere heeft als ondertitel: 'Notities aangaande een documentaire over fictie'. In een tijdsgewricht waarin zoveel film- en televisiebeelden bol staan van de opgelegde betekenissen, presenteert deze weinig luidruchtige en kwetsbare film zich als een noodzakelijke zoektocht naar het alledaagse, werkelijke beeld, dat in dit geval wordt aangetroffen in de oude wijken van Valparaíso. Torres Leiva stond open voor wat hij aantrof en maakte (met een beurs van de Fundacíon Andes) een meditatieve, essentiële videodocumentaire. Torres Leiva: 'No Place Nowhere vindt zijn oorsprong niet in grote ambities of theoretische postulaten, maar in hele persoonlijke, moeilijk over te brengen ervaringen. Het moeilijke is om ervoor te zorgen dat het eindresultaat toch op een of andere manier politiek en universeel is, zodat iedereen in het publiek deze beelden, geluiden en waarheden kan aanvoelen. Er zijn te weinig strategieën om over grote dingen, menselijke thema's, kleine details in het leven te praten. Mijn belangrijkste motivatie is een film te maken die gebaseerd is op drie belangrijke pijlers van het filmmaken: het wachten, de transitie of overgang (soms van tijd) en de resolutie.' Momenteel werkt Torres Leiva aan zijn eerste (echte) speelfilm, El cielo, la terra y la lluvia, waarvoor hij steun ontving van het Hubert Bals Fonds. (GT)