My Generation

My Generation. Oftewel: hoe klein en authentiek kan een film zijn? Een sfeervolle film over voornamelijk arme jonge mensen, die leven aan de rand van Seoul. De beelden zijn veelal in zwart-wit. Voor het grootste deel wordt een arme fotograaf en videomaker en zijn al even arme vriendin gevolgd. Door omstandigheden gedwongen krijgt het verhaal ook elementen van een misdaadverhaal. Het is een bescheiden en wat verlegen stel, maar ze zijn oprecht dol op elkaar. De man droomt ervan om regisseur te worden, maar voorlopig legt hij alleen zo nu en dan een bruiloft vast. Zijn vriendin wordt op een dag het slachtoffer van zwendel. Dan hebben ze nog minder en moet misschien zelfs de camera de deur uit. Low-budget lijkt voor deze film niet de juiste uitdrukking, waarschijnlijk is hij met helemaal niets gemaakt. Niets meer dan de inzet van de makers en de spelers (waarvoor het woord acteur ook niet past, ze zijn zoals ze zijn), waardoor de film zijn innemende intimiteit kreeg. Het resultaat is zo realistisch dat het raakt aan het antropologische, een verkenning van de zelfkant van het kennelijk niet overal en voor iedereen bloeiende Korea. Daarbij zit de film zo dicht op zijn personages dat hij ermee lijkt samen te vallen. Zo werd een authenticiteit verkregen die zonder meer ontroerend is. (GjZ)