Estamira

Estamira is 63 jaar oud en lijdt aan schizofrenie. Al twintig jaar overleeft ze door rond te scharrelen op de vuilnisbelt van Jardim Gramacho bij Rio de Janeiro. Marcos Prado volgde haar in deze ontroerende documentaire vanaf 2000, het jaar waarin ze start met een behandeling in een psychiatrische kliniek. Naast perioden waarin ze verloren lijkt in wanen, obsessies en associatieve zinnen, heeft ze ook heldere, rustige perioden. Dan wordt ook meer over haar achtergrond duidelijk. Zij heeft kinderen en kleinkinderen, maar tragische en traumatische gebeurtenissen in haar verleden staan niet los van de oorsprong van haar ziekte. Ook haar kinderen kunnen niet voorkomen dat ze steeds weer de vuilnisbelt opzoekt. Daar lijkt ze tussen vele andere drop-outs in het werkelijk apocalyptische derdewerelddecor – in onheilspellend zwart-wit gefotografeerd door cameraman Leandro Lima – vaak tevredener dan bij haar kinderen, waar ze ruziemaakt over het geloof. Want Estamira heeft in haar psychotische wanen zeer fascinerende ideeën over de toestand in de wereld en de kwaadaardige rol van God daarin; gedachten die haar religieuze kinderen niet kunnen delen. Wel vormen deze onnavolgbare psychotische denkbeelden een fascinerende spiegel van een apocalyptische actualiteit. Estamira, geproduceerd door de jongens achter de ook in Rotterdam vertoonde documentaire Oñibus 174, werd mede mogelijk gemaakt door het Jan Vrijman Fonds van IDFA. (GT)