Zero Day

De mooiste boeken zijn als manuscript gevonden in een jaszak. Zo is het ook met deze film, die bestaat uit de achtergelaten videotapes van Andre Kriegman en Calvin Gabriel. Andre en Calvin waren leerlingen van de Iroquois High School. Net als het dodelijke tweespan Eric Harris en Dylan Klebold -de moordenaars van de Columbine Highschool -verzamelen ze wapens en explosieven voor wat ze noemen `dag nul' (de zero day uit de titel). Voordat ze overgaan tot hun gruwelijke daad (het meenemen van zoveel mogelijk leerlingen en leraren tijdens hun definitieve slachting en eigen dood), tonen hun tapes dat ze eigenlijk hele normale jongens zijn en gewoon hele goede vrienden. De film wil laten zien dat dit fenomeen in de Amerikaanse samenleving niet eenvoudig te verklaren is. De hoofdpersonen verbranden voor hun actie eerst hun cd's en videogames. Want mensen moeten niet denken dat het door geweldspelletjes komt. De film is een vaardige mockumentary (spottende fake documentaire) die het fenomeen van de schoolslachtpartijen als het ware van binnenuit benadert. Het is zo een effectieve tegenhanger van de omcirkelende benadering van Gus Van Sant in Elephant (ook in dit programma) en de sociaal-satirische benadering van Michael Moore in Bowling for Columbine. De stijl van de film is duidelijk die van een amateurzelfportret of, in de woorden van Gerald Peary (Boston Phoenix): 'low-res-and-improv Blair Witch-style DV'. (GjZ)