Room to Let

Maleisië is een land dat niet veel vertegenwoordigers op de internationale filmfestivals heeft. Afgaande op het talent dat James Lee in Room to Let tentoonspreidt, lijkt daar de komende tijd enige verandering in te komen. Zijn derde speelfilm roept in zijn precieze kadreringen, zijn vermogen om met minimale middelen jeugdige vervreemding, eenzaamheid en de onbenoembare kanten van het eenzame grotestadsleven in beeld te brengen herinneringen op aan het werk van Tsai Ming-liang -die overigens ook in Maleisië werd geboren. Lee’s personages, die vlotter, spraakzamer zijn dan die van Tsai, lijken in Room to Let bevangen door een onzichtbare lichtheid: een van de personages is een geest en de bizarre locatie -een oude villa temidden van de hypermoderne nieuwbouw van Kuala Lumpur -lijkt een poort naar een andere wereld. Toen de filmmaker deze locatie vond, besloot hij onmiddellijk om er een film te maken. Het huis wordt in werkelijkheid bewoond door mensen die soms verdacht veel lijken op de personages uit Room to Let, en twee van hen spelen zelfs mee (zoals in de rol van de huisbaas). Hoofdpersoon Berg ontmoet bij aankomst in Kuala Lumpur de CD-en DVD-verkoper Andrew, die hem niet aan de gezochte film kan helpen, maar wel een bed in de aanbieding heeft. In zijn oude huis midden in de drukke stad wonen jonge mensen die eigenlijk vooral bezig zijn met niets doen. Berg ontrafelt langzaam maar zeker de vreemde mysteries van het huis en zijn bewoners, waaronder voornoemde geest, een lang vermiste kunstenaar en een bewoner die zijn vrouw als huurpenning aanbiedt.