Little Men

Little Men draait om twee sympathieke losers met goede looks, om groovy muziekjes en droge, slapstickachtige humor. Deze subtiele komedie van een jonge regisseur over de post-Sovjet-generatie in Kazachstan zal menig festivalhart verwarmen. De film kent het kenmerkende kalme tempo van de Kazachse cinema van de jaren negentig, van Omirbajev, Aprimov of Karakoelov. Veel dialogen zijn er niet in Little Men. Het meest wordt nog gezegd in kleine visuele details, die veel onthullen over het verzwegen gevoelsleven van de twee jongens, én over het alledaagse leven in de belangrijkste stad van Kazachstan, waar de economische perspectieven voor de kleine luiden niet rooskleurig zijn. De vrienden Bek en Max delen een flatje in Almaty. Ze verdienen hun boterham -al is het een dun belegde -met het op straat verkopen van goedkope prullen. Max, rokkenjager met een vlotte babbel, wil het liefst naar Duitsland emigreren, waar zijn oma woont. Bek, de verlegen romanticus, droomt van De Ware Liefde. Max houdt er andere filosofietjes over de liefde op na: volgens hem stroomt de wereld over van ongelukkige vrouwen. Hij schept een cynisch genoegen in het veroveren van zoveel mogelijk exemplaren van het ongelukkige geslacht, wat Bek juist sterkt in zijn romantische overtuigingen. Zo lijkt alles zijn gangetje te gaan, totdat Bek hopeloos verliefd wordt op een in het rood geklede dame. De cursus ‘vrouwen’ die Max hem gevraagd en ongevraagd geeft, lijkt zijn vruchten af te werpen…