Caterina va in città

Paolo Virzì geeft in zijn nieuwste film een scherpe analyse van het Romeinse politieke spectrum, die hij presenteert als een tragikomisch coming-of-age verhaal. Met veel gevoel voor ruimtes (van chique palazzo's tot burgerflats) en boordevol scherpe observaties over Italiaanse mores, maakte hij een meeslepende en humane film over de middelbare scholiere Caterina, door wier onschuldige ogen we het maatschappelijke en politieke gekonkel van de Italiaanse hoofdstad Rome leren kennen. De enthousiaste muziekliefhebster Caterina verhuist naar de grote stad, samen met haar opofferende moeder en haar enigszins dominante, gefrustreerde vader, een docent met literaire ambities. Haar nieuwe school wordt bevolkt door een heel ander soort leeftijdsgenoten dan ze gewend was: kinderen uit Rome's bovenklasse, de ene helft links-alternatief, de andere rechts-elitair, een tussenweg lijkt niet te bestaan. Bovendien houden ze zich met veel volwassener zaken bezig dan Caterina gewend was. De ongecompliceerde Caterina raakt eerst bevriend met de leidster van de alternatieven en komt terecht in een wereld van boeken, discussies, kruidenthee en Michele Placido om daarna, als ze wordt meegesleept door de dochter van een rechts parlementslid, in de wereld van dure feestjes en voetbalsterren te belanden. Haar vader ondertussen ziet zijn kunstzinnige ambities gefnuikt door linkse én rechtse kringen, die in hun desinteresse voor de gewone man bijzonder eendrachtig blijken.