De film lijkt een oefening in terloopsheid. Een oefening in het vertellen alsof er niet wordt verteld. De (verborgen) camera volgt een vrouw die een drukke verkeersweg wil oversteken. Een andere vrouw, met een zware koffer, probeert hetzelfde. Voordat de twee de overkant bereikt hebben, lijkt het subtiele fictiegegeven geheel opgenomen te zijn in een documentaire observatie. Uiteindelijk komt uit de documentaire stadsrivier toch de fictie weer boven, maar dan is de vrouw allang haar eigen weg gegaan.