Tan de repente

'Wil je met me naar bed?', vraagt straatmeid Mao botweg aan de iets te dikke lingerieverkoopster Marcia. De verbijsterde Marcia, nog maar net in de grote stad, weigert. En dus wordt ze door Mao en haar vriendin Lenin onder bedreiging van een mes ontvoerd. In een gestolen taxi gaan ze op weg naar de kust, om Marcia hun liefde te bewijzen. Marcia heeft tenslotte nog nooit de zee gezien. Het is het begin van een merkwaardige film die aanvankelijk een roadmovie lijkt. Na het bezoek aan de zee gaat het drietal op weg naar de stad Rosario, waar ze bij een oude tante van Lenin logeren. Daar transformeren de tot dan toe ondoorgrondelijke personages tot mensen van vlees en bloed. In deze liefdevolle omgeving ontdooien zowel de eenzame Marcia, de zwijgzame Lenin en zelfs de manipulerende Mao. Diego Lermans succesvolle debuutfilm (Zilveren Luipaard op het festival van Locarno) doet, mede vanwege de zwart witfotografie, denken aan de cinema van Jarmusch of de vroege Wenders. De steeds verrassende film getuigt van groot inzicht in de problemen van Lermans leeftijdsgenoten en hun verhouding met de generatie van hun grootouders. Hoe realistisch Tan de repente ook is (onder meer door de uitstekende niet-professionele acteurs en de setting), de film overtuigt juist door kleine, onverklaarbare gebeurtenissen.