De beelden, een reeks onderbroken strepen die verdwijnen in een terugwijkend perspectief buiten het verdwijnpunt van het beeld, suggereren de hoge snelhied die we kennen van opstijgende vliegtuigen. Maar de lijnen zijn in werkelijkheid het resultaat van landingen, de sporen van de vliegtuigwielen op het cement van de baan. Het overheersende kenmerk van Monospace is dat van de ruimte in haar logische uiterste, namelijk leegte. De mentale zoektocht van de kunstenaar leidde naar een plaats waar het publiek nooit komt, met uitzondering van het luchthavenpersoneel.