Kubelka voert ons terug naar het individuele bevroren frame als de kern van elke film. Het feit dat een geprojecteerde film uit 24 frames per seconde bestaat, vormt de basis van zijn metrische kunst. Tegelijkertijd ondermijnt hij de vermeende impact van subliminale boodschappen door deze tot het uiterste door te drijven. Een hallucinant compacte ode aan consumptie.