Der schöne Tag

Er zijn films waarin nauwelijks iets lijkt te gebeuren, maar waarin ondertussen hele wereldbeelden veranderen. In Der schöne Tag maakt Deniz het ‘s ochtends uit met haar vriendje, vertelt dat aan haar moeder en zus, ontmoet een mogelijk nieuwe liefde en gaat de volgende dag verder met de nasynchronisatie van een film die, natuurlijk, over de liefde gaat. Dan is er veel gebeurd. Eerst probeerde Deniz nog de rol uit van bedrogen vriendin door haar vriendje ervan te beschuldigen dat hij naar andere vrouwen kijkt. Maar de opvatting dat ware liefde alleen door bedrog en pijn tot een einde komt, heeft ze de volgende ochtend ver achter zich gelaten. Dat ze daar behalve ervaringen en emoties, ook gesprekken en gedachten voor nodig heeft, maakt Deniz tot een uitzonderlijk compleet filmpersonage. Met zowel haar gevoel als intellect probeert ze een nieuw en beter begrip van liefde te verwerven. Het verstilde Der schöne Tag wordt daarmee een opvallend volwassen filmvertelling over relaties.Arslan filmt zijn ‘Bildungsroman’ in heldere strakke beelden met Deniz die als een stille planeet haar banen trekt door een zomers Berlijn. De film voegt zich moeiteloos in de traditie van stadsfilms als Menschen am Sontag (1929, Robert Siodmak), compleet met uitstapje naar het meer. Het grote verschil met die film echter is dat de meisjes hier niet mokkend wachten op hun vriendjes, maar zelf beslissen waarheen hun liefde gaat.(Beatrijs van Agt is redacteur van Skrien)