Smell of Camphor, Fragrance of Jasmine

In 1976 presenteerde het Rotterdamse filmfestival Prince Ehtejab van de Iraanse filmmaker Bahman Farmanara. Nadat de filmmaker twintig jaar lang in Iran geen film mocht maken (hij woonde lange tijd in het buitenland), is er nu Smell of Camphor, Fragrance of Jasmine, een verrassend lichtvoetige meditatie over de dood.De film is sterk autobiografisch. Farmanara zelf speelt de innemende rol van regisseur Bahman Farjami die, na twintig jaar geen films meer te hebben gemaakt, voor de Japanse televisie een documentaire over Iraanse begrafenisrituelen maakt. De dood achtervolgt hem echter ook op het persoonlijke vlak. Een aantal goede vrienden, onder wie Sohrab S. Saless, een andere uitgeweken Iraanse meester, overlijdt kort na elkaar en zelf heeft hij hartproblemen. Op de begraafplaats ziet hij tot zijn verbijstering dat de door hem gereserveerde plaats naast zijn overleden vrouw is bezet. Vervolgens wordt Farjami door nog andere onaangename spelingen van het lot getroffen. Uiteindelijk neemt hij de zaken in eigen handen: hij besluit zijn eigen dood te regisseren.De film kent geen traditionele verhaallijn. De regisseur laat elke gebeurtenis zijn eigen verhaal vertellen en gebruikt daarbij verschillende stilistische middelen, zoals een indeling in hoofdstukken en een documentaire-achtige uitleg over de begrafenisrituelen. Farmanara kreeg voor zijn intelligente en wijze film zeven onderscheidingen op het filmfestival van Teheran en een Speciale Juryprijs in Montreal.