Rotterdam, een ongemakkelijk sprookje

Een raamvertelling die het midden houdt tussen de Sprookjes uit Duizend en een Nacht en Chaucers Canterbury Tales. De vertellingen gaan niet zozeer over Rotterdam als een verzameling huizen en gebouwen, maar over de Rotterdammers die er leven, werken en zich proberen te vermaken. De rode draad is het verhaal van twee vrouwen die zich een jaar lang op verschillende plaatsen in de stad ophouden, opmerkelijke zaken signaleren en ontmoetingen hebben met allerlei verschillende mensen, zonder een duidelijk doel of aanwijsbare reden. De ene keer zijn het onmiskenbaar Schouten en Kranendonk die een interview afnemen, de andere keer zijn het twee gekke wijven die een scène spelen. Het merkwaardige is dat de interviews, omdat ze geïmproviseerd zijn en een hoog onzingehalte bevatten, fictief lijken, terwijl de gespeelde scènes soms dermate geloofwaardig zijn dat ze voor echt zouden kunnen doorgaan. Dat spanningsveld blijft tot het einde toe intrigeren. De grote afwisseling in de scènes, de curieuze selectie Rotterdammers, de droge humor, de ruimte die het toeval heeft gekregen en de erotische elementen dragen er verder toe bij dat de kijker zich geen moment hoeft te vervelen.