Petite chérie

Met Petite chérie realiseerde Anne Villacèque een van de sterkste Franse debuten van het jaar. Elk shot in de film is perfect gecomponeerd en elke nuance in gedrag en emotie zorgvuldig geobserveerd. De tragiek van het verhaal wordt enigszins verlicht door een subtiele komische ondertoon, maar het gevoel van onbehagen blijft. De fascinatie van Villacèque voor de kleine ongemakken van het leven binnen een gezin is in elke scène voelbaar en haar gedoseerde spel met de verwachtingen van de kijker verrast tot het eind.De dertigjarige Sybille woont nog met haar ouders in een dodelijk saaie buitenwijk. Ze is geen schoonheid, nog maagd en zo verlegen dat ze zelfs in de privacy van haar eigen slaapkamer eerst haar nachthemd aandoet en dan pas haar ondergoed uittrekt. Tijdens de eindeloze busritten tussen huis en werk, een routineuze kantoorbaan, leest ze goedkope paperback-romannetjes. Als ze op een dag over de rand van haar romannetje de knappe Victor in de ogen kijkt, lijken haar romantische fantasieën werkelijkheid te worden. Tegen alle verwachtingen in beantwoordt hij haar smachtende blik en binnen de kortste keren is hij bij haar en haar ouders ingetrokken. Victor doet of hij elke ochtend naar zijn werk gaat, maar in werkelijkheid voert hij geen klap uit. Sybille's ouders leggen hem in de watten, blij als ze zijn met het geluk dat hun dochter ten deel is gevallen. Maar noch de nieuwe auto, noch de nieuwe slaapkamer of de nieuwe kleren zijn goed genoeg. Victor is nergens tevreden mee.