Twee filmmakers verbazen zich over het dagelijks leven in de stad Havana waar ondanks de materiële karigheid van het huidige Cuba zoveel blijmoedigheid bestaat. Ze kijken onbevangen rond als nieuwsgierige toeristen zonder een specifiek plan. Ze genieten van de zorg waarmee hun cocktail wordt klaargemaakt en hebben een open oor voor de muziek die overal klinkt en door iedereen live lijkt te worden gemaakt. Als iedereen kijken ze naar de golven die over de muur van de Malecón Boulevard slaan, maar blijven langer hangen dan gewone toeristen en worden dan getrakteerd op spontane muzikale improvisaties. Pilz & Hochleitner kozen bij het filmen eerder voor een duo-regie dan een co-regie, wat bijvoorbeeld kan betekenen dat de lang aangehouden close-up van Pilz geen zelfportret is, maar een portrettering door parallel-regisseur Hochleitner. (GjZ)Michael Pilz: zie Indian Diary.