K.aF.ka- fragment

In 1912 schrijft Franz Kafka over zijn ontmoeting met Felice: ‘Ze zat aan tafel. Ik was in het geheel niet nieuwsgierig naar wie zij was, maar beschouwde haar direct als iets vanzelfsprekends. Een benig, leeg gezicht, dat zijn leegheid openlijk uitdroeg. Een neus als zijnde gebroken, steil, onaantrekkelijk haar. Toen ik mijn stoel pakte bekeek ik haar voor het eerst wat beter en toen ik zat had ik mijn onwrikbare conclusie al getrokken.’ Wat volgt is een hartstochtelijke briefwisseling die jaren voortduurde. Honderden brieven en slechts een paar dagen van samenzijn.Deze brieven interesseerden Frosch niet zozeer vanwege de intieme blik op het leven van Kafka, maar vanwege het licht dat ze werpen op zijn werk, zonder dat ze zelf van een hoog literair gehalte zijn. Kafka was niet alleen geobsedeerd door Felice, maar evenzeer door het schrijven, door de taal. ‘Dit kan zo niet verder gaan, we kwellen elkaar met al deze brieven. Twee brieven per dag is waanzin. Ze creëren geen nabijheid, slechts een mengsel van aanwezigheid en afstand die ondraaglijk is.’Kafka en Felice zijn in Frosh’ film meer literaire personages dan historische figuren en de beelden bij de tekstfragmenten zijn eerder associatief dan illustratief. Ze zijn bovendien niet gebonden aan de tijd waarin Kafka zijn brieven schreef. Soms lijken het home-movies uit de jaren vijftig, met een grove korrel en vanuit een onvast camerastandpunt, soms hebben ze een dromerig, impressionistisch karakter.