Drunk

Voor dit drieluik vroeg Wearing een aantal Londense dronkaards naar haar studio te komen, waar ze voor de camera hun gang konden gaan. Wearing was niet zozeer gepreoccupeerd met moralisme alswel met de fysieke en emotionele ongeremdheid van deze mensen. Gillian Wearing (1963) werd opgeleid als beeldend kunstenaar. In 1997 won ze de prestigieuze Engelse Turner Prize en werd daarmee een van de meest gevierde en controversiële Britse kunstenaars die hoofdzakelijk met bewegend beeld werken. Haar vele videowerken staan bekend om hun emotionele hardheid en directe benadering van vaak traumatische situaties en ervaringen. Haar werk is nooit domweg 'documentair' of voyeuristisch, maar laat altijd de elementen van manipulatie en betrokkenheid van de maker zien (zoals in Dancing in Peckham, 1994 en Sacha and Mum, 1996). Haar belangrijkste werk, Drunk (1997-1999), beweegt zich op de bijna onverdraaglijke grens tussen authenticiteit, performance en zelfonthulling.