Nowhere to Hide

In Nowhere to Hide worden de genre-verwachtingen van de 'gewone' gangsterfilm in alle opzichten ondermijnd. Het meest opvallend zijn de duizelingwekkende beeldmanipulaties. Lee Myung-Se gebruikt beeldvertragingen, stilstaande beelden en de meest wonderlijke kleuren om de talrijke vechtpartijen vorm te geven. Actiescènes spelen zich af op onverwachte plaatsen, waarbij zo nu en dan het beeld zelf door kogels wordt doorzeefd. De aaneenschakeling van vondsten in deze nieuwe vorm van magisch- realistische cinema wordt begeleid door een zacht kabbelende Koreaanse popmuziek. Hoewel de helden en de wel heel speciale effecten rechtstreeks uit een stripboek lijken te komen, deed Lee voor zijn scenario uitgebreide research naar de precieze werkwijze van de politie. Het verhaal speelt zich af in een paar weken tijd in een havenstad, het centrum van drugdeals. Op klaarlichte dag wordt een drugsbaas doodgestoken door narcoticamagnaat Chang Sungmin. Chang slaat op de vlucht voor een team van politie-agenten dat wordt geleid door de listige detective Woo, en weet op vernuftige wijze 72 dagen lang uit handen van de politie te blijven. Tijdens de klopjacht komen Woo en zijn mannen nog veel meer duistere criminelen op het spoor, maar ook de grote liefde van de drugsheld. Chang vindt overal een uitweg, zelfs in een steenkolenmijn.