Nachttanke

Niet het schouwtoneel biedt een gecomprimeerde versie van het ware leven, maar het benzinestation. 'Das Leben ist eine Tankstelle.' Volgens regisseur Samir Nasr althans, die in de zomer van 1998 het BP-benzinestation in het Duitse Ludwigshafen observeert om er het leven in al zijn aspecten te kunnen vangen. Het is de zomer van het WK-voetbal, een gebeurtenis die als rode draad door de film loopt en die de veelal nachtelijke bezoekers met elkaar verbindt. Drie Turkse jongens in hun BMW, altijd bereid hun messen te trekken, doen het benzinestation op hun nachtelijke omzwervingen regelmatig aan. Taxichauffeur Wolfgang, wiens zaken slecht gaan, verdrijft op het benzinestation de eenzaamheid van de nacht. Frau Kade komt er al jarenlang elke avond langs om iedereen van Jägermeister te voorzien. Een teleurgestelde voetbalsupporter gooit zijn vlag in de prullenbak en een jong stel weet niet eens dat er een wedstrijd gaande was. Wat voor de een simpelweg een doorgangsoord is, is voor de ander een vluchthaven. In Nachttanke, strikt genomen meer een documentaire dan een speelfilm, vinden ontmoetingen plaats die even onwaarschijnlijk als boeiend zijn. Nasr weet een bijzondere, directe betrokkenheid te creëren bij de mensen die hij filmt, waardoor zij toch een soort personages worden. Grappig, tragisch en schrijnend: de film is als een stukje Duitsland dat een beeld schetst van het einde van het tijdperk Kohl.