Cross-Harbour Tunnel

Maak je geen zorgen: het feit dat de structuur van Cross Harbour Tunnel - vier op onvoorspelbare wijze door elkaar lopende verhalen - is afgekeken van Pulp Fiction is geen enkel probleem. Dit is geen film die slaafs de mode van gisteren volgt. Lawrence Wong vond Tarantino's film waarschijnlijk heel goed, maar hij houdt ook van Taiwanese kunstfilms, onzinkomedies van Stephen Chiau, melodrama's uit de Filippijnen en god weet wat nog meer. Zijn film (geschreven, zegt hij, in een nacht, en in een week gedraaid met hulp van een aantal vrienden) is een smeltkroes van enthousiasme, grappen en provocaties. Hij heeft, zoals dat heet, voor elk wat wils. De vier verhalen in het kort: een gaat over een nerveus middenklasse-stel dat zich voor het eerst in een love hotel waagt; een gaat over een jongetje dat net is ingelijfd bij de Chinese mafia en zijn eerste opdracht uitvoert; een gaat over een naar liefde smachtende Filippijnse werkster; en een (een ondeugende parodie op Tsai Ming-liangs Vive l'amour) gaat over een jongen die de sleutels van een appartement vindt, de badkamer gaat gebruiken en geleidelijk verliefd wordt op de afwezige eigenaar. Elk verhaal levert de nodige aanstekelijke en spontane humor. En het is een genot om te zien hoe ze in elkaar verstrengeld zijn. Tony Rayns