Civilisées

Toen in 1973 in Libanon de burgeroorlog uitbrak vluchtten veel Libanezen naar Europa. Ze lieten hun mooie huizen met al hun bezittingen achter en lieten hun bedienden, immigranten vaak, op hun spullen passen. Filmmaakster Randa Chahal Sabbag was destijds twintig jaar. Toen alles voorbij was, was ze veertig. Haar ervaringen uit de tussenliggende periode vormen de basis voor Civilisées. Ze vertelt het verhaal van de achterblijvers, een bonte mengeling van individuen die overleven in een wijk in Beiroet. Een jonge vrouw die haar familie komt opzoeken, een bediende die twee Syriërs in zijn kelder heeft vastgeketend omdat zijn eigen zoon gevangen zit, twee hoeren die samen een appartement bewonen en voortdurend ruzie maken met hun Sri-Lankese buren, een sluipschutter die een doelwit zoekt, een christenmeisje dat verliefd wordt op een moslimsoldaat. De oorlog is overal om hen heen: bommen, begrafenissen, rouw, anarchie en vechtpartijen. Maar Sabbag wilde ook een andere kant laten zien: het leven zoals dat ondanks alles gewoon doorgaat. Ze wilde de mensen laten zien zoals zij ze zelf tijdens de oorlog heeft leren kennen: wreed, geestig, levendig en bovenal menselijk. In dit veelkleurige palet van gebeurtenissen en personages komen vele gezichten van een oorlog tot uitdrukking. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en Sabbag geeft ze de ruimte, zonder te veroordelen maar ook zonder medelijden; het was hun eigen oorlog, een oorlog die ze zelf gemaakt en uitgevochten hebben.