Robert. Fortunate Life

Dit video-essay werd gemaakt als onderdeel van een serie programma’s over het Hermitage-museum in St. Petersburg. Het geeft een goed beeld van het werk van de Franse schilder Hubert Robert (1733-1808), een vertegenwoordiger van wat Aleksandr Sokoerov ‘klassieke virtuositeit’ noemt. De film begint met scènes uit een Japans toneelstuk waarin gemaskerde hiëratische figuren het centrale podium bezetten – ‘eeuwige acteurs’, gefilmd in slow-motion. Het publiek zit onder bomen die in bloei staan; in de koele avondlucht vallen witte bloemblaadjes als sneeuwvlokken de nacht in. Dit is het begin van een initiatie waarover de filmmaker verhaalt op een toon die verre herinneringen oproept. Op de achtergrond wordt een tekst van Dostojevski voorgelezen, op de voorgrond doen de initiatie-objecten die de theatervoorstelling en Roberts schilderijen met elkaar verbinden, zich voor als de takken van weelderige bomen, ‘liefdeswoorden fluisterend’. Met fade-ins en fade-outs betreden we een wereld van landschappen, grootse architectuur en ruïnes, waarvan de details Sokoerovs voorliefde aangeven voor de achttiende eeuw, die door Robert, zo weet ook Sokoerov, volstrekt fictief is afgeschilderd. Zo ontstaat er een intense ontmoeting tussen Sokoerov en Robert in een film waarin het werk van de schilder wordt ingekapseld in dat van de filmmaker. Met een vaak subtiele geluidsband met muziekfragmenten van Albinoni, Glinka, Mozart en Tsjaikovski, en geluiden van storm, regen en vogels die deze wakende droom van diepte voorzien, toont deze film de geheimzinnige relaties tussen biografie en autobiografie – want Sokoerov weet heel goed dat hij met het in beeld brengen van het werk van Robert noodgedwongen ook over zichzelf moet praten. (AP)