Cinema of Transgression

De Cinema of Transgression (CoT) ontstond midden jaren tachtig in New York. Het was op filmgebied de tweede underground-beweging. De filmmakers die aan de wieg stonden van de CoT (onder wie Nick Zedd, Richard Kern en Linda Lunch) hadden genoeg van hun chaotische en door warrig nihilisme gekenmerkte leven. Op zoek naar een manier om uitdrukking te geven aan hun diepe gevoel van onrechtvaardigheid en walging tegenover de maatschappij, bekeerden ze zich tot een totaal egocentrische en cynische manier van werken. Ze verklaarden zich zelfs in staat van oorlog met de gevestigde avant-garde.De CoT-cineasten lieten zich inspireren door de eerste underground-beweging van New York, die uit de jaren zestig. En door één film in het bijzonder: Flaming Creatures van Jack Smith. Flaming Creatures is van alle undergroundfilms waarschijnlijk de meest vervolgde. Hij is meerdere malen in beslag genomen en verbrand, en is het onderwerp geweest van menig juridisch gevecht. Voor zijn beelden liet Smith zich inspireren door de op dat moment (1963) grensoverschrijdende verheerlijking van ‘goedkope’ glamour. De Hollywood-romantiek wordt in Flaming Creatures een camp verbeelding van de eigen seksualiteit. De Hollywood-referenties worden zo onderdeel gemaakt van een klaarblijkelijk anarchistische en tegelijk zeer persoonlijke en narcistische stijl van filmen.
De cineasten van de CoT maakten hun films op dezelfde manier en gebruikten daarvoor hun eigen privé-wereld – een wereld van trash en sleaze – die bestond uit drugs, seks en desillusies. Hun beelden waren gebaseerd op harde porno, SM, bondage en horror. Ze verbeeldden extreme vormen van gedrag die onderdeel waren van een bijna opzettelijke val in een diepe afgrond. De films van de CoT lijken oorzaak en gevolg te tonen van zelfgekozen verval – en van verkeerde menselijke verhoudingen. Tegelijk geven ze uiting aan een verachting van de ‘stompzinnige zelfgenoegzaamheid’ en het gebrek aan gevoel dat hen omringde.