My place on the tricorne

In een beheerste, subtiele en gevoelige stijl schetst Ermek Sjinarbajev het dagelijkse leven van een twintigjarige dichter en druggebruiker in Alma Ata, de hoofdstad van Kazachstan. De jongen, prachtig gespeeld door Adilchan Essenboelatov, luistert veel naar mooie oude opnamen van Maria Callas, bezoekt een vriend of heeft een vluchtig contact met een meisje.The place on the tricorne speelt voornamelijk binnen, in ruimten die zeldzaam mooi in beeld zijn gebracht. Het is zomer in de stad en de jongen geeft zich over aan lome contemplatie. Maar onder de dunne laag van schijnbare onverschilligheid wordt een gevaarlijk spel gespeeld; zijn experimenten met de drugs brengen hem op de drempel van de dood.Hoewel de film realistisch is, zijn de kadrering en de mise¬en-scène te uitgekiend om Sjinarbajevs stijl documentair te noemen. Geduldig en gedetailleerd brengt hij bijvoorbeeld het rollen van een joint of het inleggen van een tape in de bandrecorder in beeld, terwijl de handeling zelf ondergeschikt is aan de opgeroepen stemming. Het prepareren van de joint is vooral een uiting van genegenheid voor een vriend en het koesteren van de bandrecorder staat in dienst van de kunst van Callas. Sjinarbajevs portret van de toestand van de jeugd in de voormalige Sovjet-Unie is veeleer psychologisch dan sociologisch.The place on the tricorne is een voorbeeld van de verrassende kwaliteit en originaliteit van een nieuwe jonge cinema in Kazachstan.