Geel

In België kent men de legende van de heilige Dimpna, dochter van een heidense koning uit Ierland. Na de dood van haar moeder wil haar vader haar trouwen. Op haar vlucht vindt Dimpna bescherming in het Belgische provincieplaatsje Geel. Haar vader achtervolgde haar en -als van de duivel bezeten- onthoofdde haar toen ze weigerde zich aan hem over te geven.Geel, in Vlaanderen op 45 kilometer van Antwerpen, staat tot de dag van vandaag in het teken van deze legende: sinds enkele eeuwen biedt het plaatsje alle geesteszieken onderdak. De bewoners nemen hen bij zich op en verzekeren hen een normaal leven in een gezin. Dit al zeer lang erkende en door de staat gesubsidieerde model is uniek in de wereld. Op dit moment verblijven bij 1100 gezinnen in Geel 1600 zwakzinnigen. Voogdijschap of beperkingen door verordeningen, voorschriften en verboden bestaan er niet. Deze sinds 1450 bestaande volkstraditie is het onderwerp van de documentaire, die de Belgische filmers Vincent Blanchet en André van In in opdracht van de redaktie in Mainz van “Das Kleine Fernsehspiel” realiseerden: Geel -Over de traditie in de gezinsbehandeling van zwakzinnigen in een Belgisch dorp. Blanchet en Van In hebben geen vluchtige reportage gemaakt, maar bleven langer dan een half jaar in Geel om met de pleegouders en patiënten een intensieve, van vooroordelen vrije relatie te kunnen opbouwen. Hun film gaat in op de geschiedenis van de gemeente en verduidelijkt vervolgens aan de hand van twee gezinnen de wijze waarop in Geel zwakzinnigheid een integraal bestanddeel van het leven geworden is. Om de afstand tot de bewoners zo klein mogelijk te maken, werd gebruik gemaakt van zeer lichte 16mm-apparatuur.De film wil duidelijk maken hoe het rehabilitatieproces van psychisch zieke mensen zich onder zulke buitengewone omstandigheden voltrekt, welke verwachtingen en motivatie de pleegouders hebben en welke ontwikkelingnen ertoe geleid hebben dat thans een deel van de bevolking zich van deze traditie afwendt. De bewoners van Geel nemen ondertussen niet alleen de ‘gekken’ van anderen op, maar krijgen door hun situatie ook nog eens heel wat spot over zich heen.