Adama Drabo maakte zijn film los van enige filmische traditie. Ta dona heeft een heldere, eenvoudige, maar niet naïeve stijl met zowel humoristische (satirische) als dramatische momenten. Drabo: `Ik begin te werken als een schilder voor een leeg doek. Ik meng beelden, kleuren, geluiden en emoties om het portret te schilderen van een man uit de Sahel binnen zijn omgeving, een portret dat getuigt van de complexiteit van het leven in het Mali van vandaag’. Drabo staat een symbiose voor van de oude Afrikaanse cultuur met het moderne leven en vertelt in Ta dona een verhaal rond dat thema.Sidy is een jonge ingenieur die een moderne opleiding heeft gevolgd. Tijdens zijn werk temidden van de Bambara’s, die leven ten zuiden van de Sahara, leert hij de kracht en wijsheid van hun tradities kennen. Hij brengt de bevolking moderne agrarische inzichten bij, maar raakt ook geobsedeerd door het verhaal over een magische plant met zeven geneeskrachtige eigenschappen. In de loop der jaren is de kennis over de zevende eigenschap verloren gegaan en Sidy onderneemt een fanatieke speurtocht naar de verdwenen kennis. De repressieve en bureaucratische overheid heeft het de Bambara-bevolking verboden traditionele en rituele bosbranden te maken. Als er toch brand uitbreekt volgen er represailles.Maar de oorzaak van de brand lag niet bij de Bambara’s. Sidy onthult dat een autoritaire en corrupte militair verantwoordelijk is voor de brandstichting. Uit wraak wordt Sidy overgeplaatst naar een uithoek van de Sahara; daar vindt hij echter het verloren gewaande geheim van de zevende kracht.
