Een film met een heel eigen, komisch-droevige en absurde atmosfeer. Muno no hito is gebaseerd op de stripverhalen van Yoshiharu Tsuge en lijkt te zijn aangestoken door de vervreemdende en surrealistische verbeeldingswereld van de hoofdpersoon Sukezo Sukegawa (gespeeld door Naoto Takenaka zelf).Sukegawa was ooit een vermaard striptekenaar, maar hij bleek niet in staat om zich aan te passen aan de veranderende eisen van de tijd. Zijn werk werd als vreemd en ouderwets beschouwd en hij slaagde er niet meer in om het gepubliceerd te krijgen. Het filmverhaal begint op een moment dat Sukegawa’s roem al lang is vervlogen. Hij probeert iets te verdienen met het verkopen van stenen die hij zoekt aan de oever van de Tama rivier. Daartoe heeft hij heeft een bizar stenenwinkeltje ingericht waar hij bezoek krijgt van vreemde mensen. Zelfs de hoofdpersoon uit een van zijn stripverhalen zoekt hem daar op. In een tijdschrift voor stenenliefhebbers leest hij over een veiling in Tokyo. Hij besluit om er zijn collectie te koop aan te bieden. Zijn zoontje vindt dan een merkwaardige en zeldzame steen, die misschien wel een vermogen waard is. De veilingwordt echter een teleurstelling; Sukegawa lijkt niet opgewassen tegen de werkelijkheid. De tragische held stort zich weer op het tekenen van strips. Fanatiek werkt hij aan een vreemd, surrealistisch en melancholiek verhaal en vruchteloos zoekt hij een uitgever voor zijn droeve verbeeldingen.Muno no hito maakt geen onderscheid tussen fantasie en werkelijkheid. De film is met groot visueel gevoel gemaakt; Naoto Takenaka lijkt in zijn beelden aansluiting te hebben gezocht bij het poëtische absurdisme van de stripwereld van de hoofdpersoon. De regisseur is een bewonderaar van zowel Yasujiro Ozu als Jacques Tati en hij lijkt deze zo verschillende stijlen in zijn film te hebben willen verenigen.
