Een nieuwe kopie in fris zwart-wit van Jacques Demy’s eerste lange speelfilm. Lola is geprogrammeerd als hommage aan de overleden meester van de gezongen speelfilm, in samenhang met Jacquot de Nantes van Agnès Varda.In Lola keren toevalligheden systematisch terug en vormen de personages een keten van toevallige ontmoetingen waarvan de uiteinden elkaar ten slotte raken. De man in het wit ontmoet de Amerikaanse matroos, die Lola tegenkomt, die op haar beurt Roland ontmoet, die Cécile ontmoet, die de Amerikaanse matroos ontmoet, die weer de man in het wit ontmoet, die uiteindelijk Lola tegenkomt. Zo ontstaat een vrolijk labyrint met botsende atomen waarin toch niemand de weg kwijt raakt.Jacques Demy droeg Lola op aan Max Ophüls’ Lola Montès en noemde verder Prévert en Queneau als zijn inspiratiebronnen. De film lijkt plaats en tijd te ontkennen. Verleden en heden zijn in de tegenwoordige tijd aanwezig, zonder dat er sprake is van flash-backs. Hoofdpersoon Lola (gespeeld door Anouk Aimée), zangeres en danseres in een cabaret, wordt als het ware door mensen uit haar omgeving gerepresenteerd in andere fasen van haar leven.In feite zijn in deze eerste film van Demy al alle ingrediënten uit zijn latere oeuvre aanwezig: het muzikale, het romantische, het geluk, de tijdloze provinciale locaties, de combinatie van het komische en tragische, en de ontkenning van het realistische. Over de locatie van Lola verklaarde Demy tegenover Le Monde: ‘C’est à Nantes que j’ai tourné, parce que j’y suis né et que je connais bien cette ville folle et très belle’.
