La fille de quinze ans

  • 100'
  • Frankrijk
  • 1988
Tussen Jacques Doillons optreden als acteur in zijn La femme qui pleure en in La fille de quinze ans zit een periode van ruim tien jaar. Net als bij die eerste film gaf hij ook bij La fille de quinze ans als verklaring voor zijn dubbelfunctie als acteur-regisseur dat hij die verdubbeling niet had gezocht, maar dat deze hem door het toeval, het uitvallen van de oorspronkelijke hoofdrolspeler, was opgedrongen. Thierry Jousse (Cahiers du Cinéma) accepteerde die verklaring van Doillon niet. 'Om zijn lichaam op het spel te zetten op het doek, is niet louter een kwestie van het autobiografische, het is boven alles een cinematografisch probleem. La fille de quinze ans is het verhaal van een lichaam dat wil samenleven met een ander lichaam binnen eenzelfde ruimte, binnen eenzelfde kader. Het lichaam van de regisseur zoekt als acteur de grootst mogelijke nabijheid', aldus Jousse. Die nabijheid slaat bijvoorbeeld op de actrice in de film. Het acteren van de regisseur ligt zo in het verlengde van de thematiek van het filmverhaal.Het verhaal van La fille de quinze ans (een kleine, intieme film waarin Doillon zich een virtuoos toont op het gebeid van de mise-en-scène) gaat over een driehoeksverhouding. Een vader (gespeeld door Doillon) wil met zijn veertien jaar oude zoon Thomas op vakantie om het verloren gegane vertrouwen tussen hen te herstellen. Thomas wil alleen mee als hij zijn vriendin Juliette mag meenemen. Vanaf het moment dat ze gedrieën opIbiza zijn, begint een dubbelzinnig en bijna wreed verleidingsspel tussen de vader en Juliette. Er gebeurt wat niemand wilde en alle drie lijken ze als verliezer uit de strijd te komen.Het verhaal van La fille de quinze ans (een kleine, intieme film waarin Doillon zich een virtuoos toont op het gebeid van de mise-en-scène) gaat over een driehoeksverhouding. Een vader (gespeeld door Doillon) wil met zijn veertien jaar oude zoon Thomas op vakantie om het verloren gegane vertrouwen tussen hen te herstellen. Thomas wil alleen mee als hij zijn vriendin Juliette mag meenemen. Vanaf het moment dat ze gedrieën opIbiza zijn, begint een dubbelzinnig en bijna wreed verleidingsspel tussen de vader en Juliette. Er gebeurt wat niemand wilde en alle drie lijken ze als verliezer uit de strijd te komen.
  • 100'
  • Frankrijk
  • 1988
Filmmaker
Jacques Doillon
Productieland
Frankrijk
Jaar
1988
Festivaleditie
IFFR 1992
Lengte
100'
Medium/Formaat
35mm
Taal
Frans
Producent
Jacques Doillon
Sales
Motion media
Filmmaker
Jacques Doillon
Productieland
Frankrijk
Jaar
1988
Festivaleditie
IFFR 1992
Lengte
100'
Medium/Formaat
35mm
Taal
Frans
Producent
Jacques Doillon
Sales
Motion media