Roberto Benigni heeft met Johnny Stecchino een komedie afgeleverd naar beproefde klassieke voorbeelden. Hij heeft evenwel de vrijheid genomen om in die voorbeelden naar eigen inzichten variaties aan te brengen. Deborah Young (Variety): ‘Benigni makes good use of full artistic control to let his comic inspiration run wild. The result is a genuinely funny update on the ancient comic art’.Benigni speelt een dubbele hoofdrol: die van Dante, een buschauffeur die gehandicapte kinderen vervoert (Young: ‘Pic’s natural, uncondescending presentation of youngsters with Down’s syndrome has been hailed’) en die van Johnny Stecchino, een voortvluchtige Siciliaanse mafioso. Maria, de vriendin van Johnny Stecchino, laat haar oog vallen op Dante, omdat hij als twee druppels water lijkt op haar vriend Johnny. Zij lokt hem naar Palermo om hem daar te laten fungeren als de gezochte misdadiger. Die persoonsverwisseling is aanleiding tot vele misverstanden die de motor van de komedie vormen. Dante blijkt zich in Palermo van geen kwaad bewust (een grote partij cocaïne ziet hij aan voor een geneesmiddel voor diabetici) en hij denkt dat de hele politiemacht van Palermo achter hem aan zit vanwege het stelen van een banaan. Zoals het een goede komedie betaamt komen de uitgezette verhaallijnen in de finale bij elkaar. ‘It results in a situation at the Palermo Opera House that suggests The Godfather as played by the Marx Brothers’, aldus John Francis Lane van Screen International.îBenigni’s producenten Mario en Vittorio Cecchi Gori deden niet kinderachtig bij het bepalen van het budget van de film, waardoor Benigni de gelegenheid kreeg te werken met een buitengewoon professionele crew. De film brak vervolgens in Italië de nodige box office records.
