De film stelt aan de hand van één specifiek voorbeeld de traumatische ervaringen van teruggekeerde Iraanse frontsoldaten aan de orde. In zeer krachtige beelden vertelt de film het dramatische verhaal over een soldaat, de sergeant uit de titel, die nu, na acht jaar terugkomt uit de oorlog. Hij wordt niet echt hartelijk verwelkomd. Zijn familie is van hem vervreemd, zijn zoontje Bahman kent hem niet en hij is zelf zo door de oorlogsontberingen veranderd dat hij ook zichzelf nauwelijks meer kent. Manmoedig probeert hij weer een leven op te bouwen.Voor de sergeant naar het front vertrok had hij een stuk grond gekocht. Nu eist hij dat weer op, maar de oorspronkelijke eigenaar ontkent de overeenkomst en weigert het land af te staan. Met de hulp van zijn gepensioneerde officier probeert hij zijn gelijk te halen en daar moet hij vervolgens zwaar voor boeten. Als hij samen met zijn zoontje in een verlaten bos aan het werk is wordt hij op gruwelijke wijze mishandeld. De wreedheid van de oorlog, die hier als het ware op schaal wordt nagebootst, wordt in dat moment van de afranseling zeer plastisch verbeeld.Zijn zoontje slaagt erin hulp te halen en hem van een zekere dood te redden. Maar daarmee is zijn lijden nog niet ten einde.î
