Edward II

Een met vaart en verve gespeelde versie van Christopher Marlowe's drama Edward II (geschreven in 1591/2) vormt de basis van de gelijknamige film. Edward II is geheel in de studio opgenomen, de theatrale atmosfeer werd zorgvuldig eerbiedigd, terwijl de kadrering, mise-en-scène en vooral de montage uiterst filmisch zijn.In het toneelstuk wordt de kersverse koning Edward II opgevoerd die al zijn macht en privileges deelt met zijn vriend Piers Gaveston. Jarman laat er geen misverstand over bestaan dat hier sprake is van een gepassioneerde liefdesrelatie. Die relatie roept haat en jaloezie op in de omgeving van de koning en zijn bloedige ondergang is onafwendbaar.Een van de vele talenten van Jarman is om een film die met weinig geld wordt gemaakt er mooi en duur te laten uitzien. Edward II is verwant aan Jarmans eigen Caravaggio. De beelden zijn sterk picturaal van belichting, met een expressieve behandeling van licht en donker. Evenals in Caravaggio creëerde Jarman een soort mengvorm tussen een historische en een eigentijdse aankleding.Jarman combineert in zijn werk een eigenzinnige esthetiek met een sterke politieke lading. Ook Edward II moet gezien worden in de context van een uitgesproken conservatief seksueel-politiek klimaat in Engeland. Zijn keuze voor Christopher Marlowe, de toneelschrijver en vooral vulgaire en homoseksuele tijdgenoot van Shakespeare (van wie Jarman overigens ook werk heeft gebruikt voor zijn films), is een provocatie ten opzichte van de gekoesterde Britse toneeltraditie. Tegelijkertijd demonstreert Jarman in de film zijn passie en bewondering voor de traditionele Engelse cultuur.