Bab el-hadid

De film, die internationaal bekend is onder de titel Cairo Station of Gare Central, werd in 1958 door pers en publiek opgevat als een belediging en de première werd een schandaal. De film geeft een beeld zonder opsmuk van het leven van jongeren in het moderne Caïro en dat werd niet op prijs gesteld. Tegenwoordig geldt de film als één van de klassiekers van de filmgeschiedenis, maar Chahine wordt nog steeds gezien als het enfant terrible van de cinema uit het midden-oosten.Chahine past niet alleen goed in het cinema narcissus-thema omdat hij zelf acteert in zijn films, maar ook omdat zijn films autobiografisch zijn. Iskindiriah kaman oue kaman / Alexandrie, encore et toujours (vorig jaar in Rotterdam, en alleen daarom nu niet te zien) was de afsluiting van zo'n autobiografische trilogie waarin hij zelf acteert.Voor Chahine is een acteur niet zomaar een lichaam of een gezicht, maar een totale persoonlijkheid. Daarom vond hij dat in deze specifieke film de acteur (hij zelf) niet verruild kon worden voor een ander. Hij wilde zich voor deze film totaal geven en zijn manier om dat te benadrukken was om zichzelf ook letterlijk op het spel te zetten.