Ilyich’s Gate

Ilyich’s Gate won in 1964 de speciale juryprijs op het filmfestival van Venetië. Weinigen wisten dat de oorspronkelijke versie anderhalf uur langer was; de film was door de censuur en Chroesjtsjov zelf zwaar onder vuur genomen. De regisseur was ervan overtuigd dat zijn film over de jeugd in de Sovjet-Unie van de jaren zestig in de geest van de tijd was gemaakt, maar het gezag had kennelijk genoeg redenen om de tijdgeest te knevelen.

Na in dienst van het Sovjet-leger te zijn geweest, keer Sergei terug naar Moskou. Er is veel veranderd: zijn vrienden zijn volwassen geworden en inmiddels getrouwd. Een melancholisch gevoel overvalt hem en op een feest merkt hij dat er een kloof tussen hem en zijn vrienden is gegroeid. Dit ‘gedicht van Moskou’ was ongetwijfeld de meest baanbrekende Sovjetfilm van de jaren zestig, een staalkaart van het leven in de Russische hoofdstad in die tijd − vol hoop, illusies en teleurstellingen. Khutsiev maakte een authentieke tijdcapsule met iconische scènes.