L'hypothèse du tableau volé

Ruiz gebruikt het thema ballingschap als uitgangspunt voor een erudiete, hoogst ironische studie naar het verschil tussen de filmische en picturale regels van representatie, waarbij je je tot ruim halverwege afvraagt of hij het toch niet allemaal serieus bedoelt. Deze parodie op het smaakbewuste Franse kunstkennerschap leidt via een speels labyrint regelrecht naar de morele en filosofische vertellingen van Rohmer en Rivette. Hypothesis heeft een hoog literair gehalte en filosofeert over parallelle werelden, over berichten waarin het noodlot zich manifesteert, vermomd als ongeluk of toeval. Het is ook een eerbetoon aan Borges, Calvino en de paranoïde verhalen van Thomas Pynchon. En net als The Name of the Rose van Eco is het ook nog eens een detectiveverhaal. Hierin versmelten de aanwijzingen, die wijzen op een samenzwering en een cover-up "ergens daar" in de wereld van de geschiedenis, tot een allegorie van "ergens hier", van het lezen en van de behoefte van de geest om betekenis te geven. Het is een samenzwering van het teken, dat de grip op de werkelijkheid kan doen verliezen, door een opening te creëren en een ontbrekende link te suggeren. De film kan worden bekeken als een geraffineerd spel met de narratieve mogelijkheden die statische beelden herbergen, de verhalen die zich net binnen of op de grenzen van de visuele representatie bevinden. Thomas Elsaesser