Stad der Verlorenen Seelen

"Mijn film Stadt der verlorenen Seelen gaat over een groep Amerikanen die in Berlijn woont. Het zijn rock-zangers, dansers, acrobaten. Het zijn zwarten, flikkers, transseksuelen en joden. Ik leerden hen kennen via Judith Flex, die mij op een dag uitnodigde voor haar erotische trapezeshow die ze in een discotheek in Berlijn met haar gespierde partner Tron opvoerde. Ik was meteen enthousiast van Judith, die mij herinnerde aan mijn lievelingsactrice Jane Mansfield. Judith wilde scheiden van haar partner omdat ze verliefd was geworden op een jongeman en zij daar vreselijk onder leed. Ik bood haar aan bij mij in te trekken en zo gebeurde het dat ik veel van haar Amerikaanse vrienden uit de showbusiness leerde kennen, voor wie Berlijn een nieuw vaderland was geworden. Wat New York voor de jaren zestig was, schijnt Berlijn voor de jaren tachtig te gaan worden. Meer dan duizend muziekgroepen, gekke wilde schilders en altijd geopende nachtclubs maken de stad aantrekkelijk. Berlijn heeft energie en is het Mekka voor al het nieuwe, extreme en uitgerangeerde en biedt ondanks dat bescherming aan minderheden die in Amerika gemakkelijk een mes in hun rug krijgen of op de maffia aangewezen zijn. Het temperament en de energie van deze ongewone Amerikanen dwongen mij ertoe na te denken een film met hen te maken." Rosa von Praunheim